- Ach... nic takiego. - zarumieniłam się przez jego pytanie. Na ogół nie dzieliłam się chętnie swoimi rysunkami, a teraz nie zamierzałam robić wyjątku. Zamknęłam szkicownik zbyt gwałtownie, żeby nie wzbudziło to podejrzeń chłopaka.
- Nie bądź taka... pokaż! - starał się wyrwać z moich rąk, jednak bezskutecznie. Zrobił obrażoną minę i odwrócił się w przeciwną stronę.
Chcąc zapomnieć o jego obecności, wstałam z ławki i odeszłam trochę w prawo. Zrobiło mi się żal Petty'ego, więc odwróciłam się w jego stronę.
- Petty, idziesz? - zapytałam półgłosem. Nie widząc żadnej reakcji, szłam dalej, rozmyślając. Po chwili usłyszałam swoje imię i zatrzymałam się. Chłopak biegł w moją stronę.
- Viola, mam dla ciebie propozycję... - uśmiechnął się szarmancko. - Czy jeśli przedstawię ci moich przyjaciół, to ty pokażesz mi swoje rysunki?
Przeanalizowałam szybko sytuację, w której się znalazłam: mam pokazać moje prywatne rzeczy Petty'emu? Wprawdzie widział ich już kilka... ba! Widział ich większą większość, a ja nie grzeszyłam ilością przyjaciół...
- Zgoda. - powiedziałam i uścisnęliśmy sobie dłonie.
- No to pokaż, co tam masz!
Podałam mu szkicownik i razem zaczęliśmy oglądać moje prace. Nie obyło się bez komentarzy pozytywnych, jak i lekko negatywnych, na przykład na temat moich niedokończonych rysunków, bądź rysunków nie w stylu Petty'ego. Powiedział nawet "ładna" na portret Jennifer Lawrence, na co się zaśmiałam. Doszliśmy do końca zeszytu i jednocześnie do końca naszego spotkania.
- Widzimy się we wtorek w Pokoju Wspólnym o siedemnastej! - powiedział na odchodne.
Pożegnałam się z chłopakiem i udałam się w stronę zamku, a Pett poszedł w przeciwną stronę.
KONIEC
~~~
Krótkie :c Dłużej tego nie pociągnę...
- Nie bądź taka... pokaż! - starał się wyrwać z moich rąk, jednak bezskutecznie. Zrobił obrażoną minę i odwrócił się w przeciwną stronę.
Chcąc zapomnieć o jego obecności, wstałam z ławki i odeszłam trochę w prawo. Zrobiło mi się żal Petty'ego, więc odwróciłam się w jego stronę.
- Petty, idziesz? - zapytałam półgłosem. Nie widząc żadnej reakcji, szłam dalej, rozmyślając. Po chwili usłyszałam swoje imię i zatrzymałam się. Chłopak biegł w moją stronę.
- Viola, mam dla ciebie propozycję... - uśmiechnął się szarmancko. - Czy jeśli przedstawię ci moich przyjaciół, to ty pokażesz mi swoje rysunki?
Przeanalizowałam szybko sytuację, w której się znalazłam: mam pokazać moje prywatne rzeczy Petty'emu? Wprawdzie widział ich już kilka... ba! Widział ich większą większość, a ja nie grzeszyłam ilością przyjaciół...
- Zgoda. - powiedziałam i uścisnęliśmy sobie dłonie.
- No to pokaż, co tam masz!
Podałam mu szkicownik i razem zaczęliśmy oglądać moje prace. Nie obyło się bez komentarzy pozytywnych, jak i lekko negatywnych, na przykład na temat moich niedokończonych rysunków, bądź rysunków nie w stylu Petty'ego. Powiedział nawet "ładna" na portret Jennifer Lawrence, na co się zaśmiałam. Doszliśmy do końca zeszytu i jednocześnie do końca naszego spotkania.
- Widzimy się we wtorek w Pokoju Wspólnym o siedemnastej! - powiedział na odchodne.
Pożegnałam się z chłopakiem i udałam się w stronę zamku, a Pett poszedł w przeciwną stronę.
KONIEC
~~~
Krótkie :c Dłużej tego nie pociągnę...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz