Bellefeuille:od Lili CD David'a

Uśmiechnęłam się do David'a i, nim zdążył zareagować, wślizgnęłam się do WS i siadlam prędko przy stole Orlaków. Zza drzwi dochodziły krzyki. Po chwili David smętne opadł na ławkę obok mnie, co wywołało poruszenie wsród dziewczyn ze wzystkich domów.
-Dzięki, że wytrwale wspierałaś kolegę, poważnie, doceniam to-burknął i zabrał talerz z sąsiedniego nakrycia.
-Nie ma za co-Uśmiechnęłam się w najbardziej
rozbrajający sposób, na jaki było mnie stać. Była to mina z serii "co złego to nie ja".
Luniak bez słowa zaczął jeść, a mnie zrobiło sie nieco głupio, że doprowadziłam do kłótni, a nie próbowałam zrobić nic, by jakoś załagodzić konflikt chociaż wiedziałam, że Leslie Brooks co najwyżej oblałaby mnie kwasem. O ile jest dziś E dobrym humorze.
-Ale wiesz, musi ci naprawdę na niej zależeć, skoro ona ma takie humory, a wy wciąż jesteście razem-powiedziałam pojednawczo. Rzucił mi uśmiech. Uf, przynajmniej tyle.
-Wiesz, że umiesz mowić, Lilianne?
-Nie no, poważnie!? Dzięki za info! -zawołałam sarkastycznie.
-W sensie że umiesz sie mową posługiwać. Byłabym dobrym prawnikiem. Jak kiedyś zechcą mnie wpakować do pie*dla to będziesz moim
obrońcą.
-Zobaczę-zaśmiałam się-Jeśli cię skażą za nękanie żony to obawiam się, że Brooks'owie znajdą lepszego.
-JA miałbym nękać LESLIE!? Na odwrót raczej!
Zaśmialiśmy się, ci moje przyjaciółki uznały za alarm. Podeszły równym krokiem jak jakieś BOR-owiki.
-Zgubiłeś się?-spytała słodko VI.
-Mamy wskazać drogę?
David spojrzał na mnie pytając.
-Moje przyjaciółki-wyjaśniłam-Bronią mnie przed chłopakami odkąd Luke... No wiesz.
-Nie sądzisz że są nadto troskliwe?

David?