Ombrelune: Od Ell cd. Adama

Nie skrzywdzi? Tak. Znając Adama Brooksa wyrzuci mnie jak niepotrzebnego śmiecia po tygodniu. O ILE na cokolwiek bym sie zgodziła. Ale hej, życie jest po to, żeby z niego korzystać. A może sie zmieni... Tak, Ell karm sie kłamstwami w które sama nie wierzysz - skarciłam się myślach. Podniosłam wzrok na chłopaka w tym samym momencie zdając sobie sprawę w jakiej dwuznacznej pozycji leżymy. Co gorsze - nie przeszkadzało mi to. Jemu najwyraźniej też.
- Co jest? - zapytał widać lekko zdezorientowany tym, że sie w niego wgapiam intensywnie o czymś rozmyślając.
- Y... Nic. Wiesz, wygodny jesteś - powiedziałam uśmiechając się lekko.
- Dzięki.
Popatrzyłam mu głęboko w oczy. Nie zobaczyłam w nich cienia.. Hm. Pożądania? W sumie to nic w nich nie zobaczyłam. Adam nachylił się chyba z zamiarem pocałowania mnie i sumie nie miałabym nic przeciwko, ale... W tym momencie drzwi otwarły sie na oścież, a stanął w nich nikt inny jak David Martiness. Jego twarz zdradzała osłupienie i nawet lekkie rozbawienie.
- Okej, nie przeszkadzam - powiedział szybko zamykając za sobą drzwi.
- To nie jest to na co wygląda, Martiness! - wrzansnęłam za nim. Odpowiedział mi cichym chiochotem.
- Ale idiota - mruknął Adam.
- No... - wymamrotałam przetaczając sie na drugą stronę łóżka. - To była najbardziej żenująca sytuacja w moim życiu. Ukryłam twarz w poduszce.
Westchnęłam.
Teraz David wymyśli niestworzoną historię i poleci do Clarr ją opowiedzieć. Clarr będzie męczyć mnie. Potem Clarr powie Leslie, a ona pewnie palnie swoim koleżankom zakochanym w Adamie, kiedy będą ją wkurzać. Krótko mówiąc, za chwilę cała szkoła będzie miała plotkę.
- Ej, wyluzuj - powiedział Adam łagodnie. Zaraz, zaraz! Łagodnie? Oderwałam głowę od poduszki i spojrzałam na niego.
Obszedł łóżko dookoła i usiadł obok mnie.
- David to idiota - powiedział.
- Adam, zaraz cała szkoła będzie myślec nie wiadomo co. Nie chce być w centrum ploteczek. Ok?
Chłopak nic nie odpowiedział. Chciałabym żeby tak było zawsze. Żebyśmy sie nie kłócili, a Adam sprawiał wrażenie człowieka z uczuciami. Nawet nie spostrzegłam kiedy nachylił się i lekko musnął moje usta swoimi. Nie protestowałam, ale kiedy chciał pogłębić pocałunek odsunęłam sie lekko zaczerwieniona.
- To ja już będę lecieć - oznajmiłam i szybkim krokiem wyszłam z pokoju.
Na korytarzu co druga osoba dziwnie sie na mnie patrzyła. To nie wróży nic dobrego. Ledwo przekroczyłam próg dormitorium, a wpadła do niego cała czerwona... Victoria.
- Robisz mi to na złość, co?! Zawsze musisz być lepsza! To ty musisz wszystko mieć! - wydarła się.
- Ej, młoda o co ci chodzi, co?! - zapytałam, choć łatwo było sie domyślić. Dziewczyna prychnęła.
- Wiedziałaś, że Adam mi sie podoba! I jeszcze przespałaś sie z nim jak jakaś p*erdolona dzi*wka!
- Co?! - tym razem to ja wrzeszczałam - Ty chyba jesteś niepoważna! Wynoś sie z mojego dormitorium! Już!
Po tych słowach wykopałam ją za drzwi.
Nie wierzę. Po prostu nie wierzę.


Adam? Pisane na telefonie i wgl zakończone dramatycznym akcentem xd Ej ci z Belle coś za dużo opek piszą ;-;